Korkularınızı yenin.

Korkularınızı yendiğiniz gün kendinizi özgür hissedersiniz, kazanmış hissedersiniz ,daha güçlü hissedersiniz.Bunları nasıl bu kadar basit söyleyebiliyor diye düşünebilirsiniz.'Bunu ben yaşıyorum başkaları sadece söylüyorlar ' diyebilirsiniz.'Size göre kolay bana göre zor' diyebilirsiniz.Ama zoru başarmak o kadar keyif verici ki.Ben kaşında bir yağ bezesiyle 19 sene yaşamış bir insanım.Tanıdığım herkes ilk başta kavga ettiğimi ya da başımı bir yere çarptığımı sanıyordu.Her seferinde yağ bezesi demekten çok sıkılmıştım.Konuşmaya başladığımdan beri merak eden insanlara hep söyledim.Saçımı hiç tam olarak toplayamıyordum.Çünkü direk belli oluyordu.Hep o tarafımda bir tutam saç bırakıyordum.Bazen bir hırs geliyordu tamam diyordum tamam Gizem bunu yapabilirsin.Ama sonradan cayıyordum.Yatağımın baş ucundaki aynaya bakarak hep düşünüyordum.Ve baktığım gibi ağlıyordum.Korkuyordum.Ya gözümü kaybedersem o zaman ne yapardım.Sırf bunu düşündüğüm için onlarca sene bekledim.Gözlerimin kıpkırmızı olduğunu hatırlıyorum.Sanki çaresi olmayan bir hastalık gibiydi benim için.Daha sonra internetten araştırdım.Göz ameliyatı geçiren bir çocuğun kör olduğu haberini okudum.O an yıkılmıştım işte.Çünkü beze tam gözümün üstündeydi.Bu riski göze alamazdım.Ta ki revirdeki doktor teyzelerle karşılaşana kadar.Bir gün doktor teyzeler de gözümü sordu.'Yağ bezesi ,ama korkuyorum aldırmaktan' demiştim.Bunda korkacak ne var dediler.Daha sonraları konuşurken 'Onu aldır sonra bir güzel de makyaj yapıp gel bakalım yanımıza' dediklerinde daha da bir mutlu oldum.Onca yıl bekledim ve sanırım olaylar üst üste geldiğinden ne yapacağımı bilemez oldum.Duygu patlaması yaşadım.Aldırsam mı aldırmasam mı diye düşünürken tırnaklarımı yedim.Ama biliyordum ki bezeden gerçekten nefret etmeye başlamıştım ve bir gün evde karar verdim.Doktoru hemen aradım.Annem bile şaşırmıştı.Bir anda gelen cesaret olsa gerek.Tek başıma muayeneye gittim.Sadece o bölgeyi uyuşturup onu çekeceklerini söylediler.Korkulacak bir şey olmadığını anladığımda hastaneden mutlu mesut, güle oynaya çıkıyordum.Bir hafta sonra ameliyatımı oldum.Üzerime örtü koydular ve sadece o bölge açıkta kaldı.Doktor detoks iğnesi gibi iğneler batırdı .İğneler yakmıştı bunu söyleyebilirim.Sonra bir çekiştirme başladı.Çıkan seslerden yine korkmaya başladım.Fakat ameliyat bittiğinde yumurta gibi bir şeyin çıktığını gördüm.Kendimi hafiflemiş hissettim.Hem ruhen hem bedensel.Hayatta en çok korktuğum şeyin üstesinden gelmiştim.Kör olmaktan o kadar çok korkuyordum ki.Hep erteliyordum.Ama ertelememek lazımmış.Korkuların üstüne gitmek gerekliymiş.Korkuyu yendiğinizde başarıya ulaşmış oluyorsunuz.Tamam belki yoruluyorsunuz belki gücünüz yetmiyor ama başarma hissini tattığınızda mutlu olacaksınız.Ben mutluyum ve korkularımın üzerine çekinmeden gitmeyi öğrendim